Actieradius

zondag, april 07, 2002


Elke dag stuurt de toekomst ons terug naar het verleden. Laat de ontroostbare nacht wederom een traan.Speel ik met de gedachten: “ben ik dood?, heb ik nooit bestaan?”. Balancerend op het randje, angstig kijkend naar het heden.

Elke hernieuwde ademhaling begeleidt me naar de eeuwige laatste. De aarde in paringsdans met haar oorsprong, haar bestaan. Met als resultaat het zaadje waaruit alles ontsprong. Liefde onwetend badend in wanhoop.

Elke keer kan wijn mijn pijn niet beantwoorden. Kan water mijn geheugen niet verbergen.Zie ik geen regenboog meer achter gouden bergen. De troost geschreven in stierenbloed.

Elke knipoog vecht ik tegen de verstikking van de ketting die ons allen bindt. Stillen schaduwen mijn schreeuw van vergeving. Het schakelen van de dromen.

Elke minuut bekvecht ik met de wolken. Vraag ik: “dood me in stilte, dood me steeds opnieuw. Sloop me met geweld uit elkaar, en herschep me als nieuw”. “Toon uw toorn en de makke van het vlees”.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start