Actieradius

woensdag, mei 08, 2002


Aan de ouders ( Urantia # 2 )

Aan jullie heb Ik Mijn kinderen toevertrouwd. Jullie hebben Mijn vertrouwen beschaamd. Jullie verkreukelen jullie kinderen zoals jullie zelf verkreukeld zijn van generatie op generatie. Met beloning en straf leiden jullie hen jullie zieke grotemensenwereld in. Opvoeden noemen jullie dat. Onder het juk van jullie regels en wetten moeten ze door. Jullie noemen dat ontwikkeling. Zij hebben geen aard want ze moeten een karakter krijgen, denken jullie. Hun karakter is jullie product. Jullie beschadigen en misvormen hen. Jullie doen dat voor hen eigen bestwil, zeggen jullie. Hun hoofden vullen jullie met jullie meningen en vooroordelen. Zij moeten later medespelers worden in het absurde spel wat jullie leven noemen. Ze zijn nog niets en ze moeten iets worden. Ze moeten hard worden om te kunnen overleven in jullie harde wereld. Met belonen en straffen dwingen jullie ze in het gareel. Ze zullen zich aanpassen. Jullie bepalen de regels van hun spel zoals jullie ouders dat voor jullie deden. Zij wisten wat goed voor jullie was. Jullie weten wat goed is voor jullie kinderen. Zij hebben niet gevraagd om geboren te worden. Jullie hebben gewild dat zij in jullie gevangenis ter wereld kwamen. Jullie kneden hen naar jullie beeld en gelijkenis. Met jullie bagage zadelen jullie hen op. Met jullie angsten en onzekerheden, met jullie geloof in autoriteiten, met jullie pijn en verdriet, met jullie schaamte en beperkingen. Jullie leren hen wat normaal en mooi en leuk is. Jullie beschaven en ontwikkelen hen. Jullie sturen ze naar scholen omdat ze iets moeten worden. Zij moeten hun hoofden vullen met dezelfde tegenstrijdigheden die in jullie hoofden woelen. Ze moeten meelopers worden in jullie wereld. Opvoeden is dresseren. Jullie zijn gedresseerden die hun kunsten doorgeven. Jullie beroven hen van hun onschuld en onbevangenheid. Jullie kinderen hebben geen keus. Ze moeten gehoorzamen aan jullie regels en wetten, zoals jullie geleerd hebben om aan meerderen te gehoorzamen. Opstandigheid wordt de kop ingedrukt, gedweeheid beloond. Daar en nergens anders worden jullie kinderen ziek van. Jullie gaan met ze naar de dokter en leren er niets van. Jullie maken je kinderen ongelukkig omdat jullie zelf niet gelukkig zijn. Jullie zijn vreemden voor jullie kinderen. Zij begrijpen jullie en jullie wereld niet omdat jullie jezelf en de wereld niet begrijpen. Toch moeten ze jullie gehoorzamen. Ze vragen waarom en jullie hebben geen antwoord. Jullie hebben geen antwoord omdat jullie zelf niet gezocht hebben. Jullie hebben niet gezocht omdat jullie leiders zeiden dat er geen antwoord was. Jullie willen zoveel van ze en ze moeten zoveel. Jullie hebben verwachtingen waaraan ze moeten voldoen. Jullie zijn trots op hen als ze presteren, teleurgesteld en boos als ze dat niet doen. Jullie dreigen en waarschuwen. Ze zijn bang voor jullie. Ik zie ze onder jullie handen verworden. Als onbeschreven bladen komen ze ter wereld. Jullie schrijven ze vol met jullie rare ideeën. Jullie krijgen kinderen en produceren karakters. Alles wat ze van jullie leren moeten ze weer afleren om gelukkig te worden.

Vanzo

Comments: Een reactie posten

start