Actieradius

zondag, mei 05, 2002


Het leven een kosmologische grap?

Bij het vergaren van kennis kom je uiteindelijk tot een verlies van houvast, (`Amor Fati`; Het zich neerleggen bij het leven zoals je hebt leren kennen als eindeloos cyclisch) want als je nergens een punt van `houvast` kunt vinden betekend dat dan niet dat er geen onbetwistbaar uitgangspunt voor het denken is?


`Wij moeten die duistere indruk uitbannen van dat niets, dat wij waarnemen achter
alle deugd en heiligheid als het uiteindelijke doel ervan, en dat wij vrezen, zoals
kinderen bang zijn voor het donker; wij moeten er zelfs niet,zoals de Indiërs, aan
trachten te ontkomen door mythen en zinloze woorden, zoals het weer opgaan in
Brahma of in het Nirvana van de boeddhisten. We doen er beter aan nuchter te er-
kennen dat wat overblijft na de volledige vernietiging van de wil, voor al diegenen
die nog altijd vervuld zijn van de wil, ongetwijfeld NIETS is; maar voor hen, in wie
de wil zich tegen zichzelf heeft gekeerd en zichzelf heeft ontkend, is deze wereld van
ons, die met al haar zonnen en melkwegstelsels zo werkelijk is, NIETS.`

Schoppenhauer (1788 – 1860)



Nihilisme

Als het werkelijk zo is dat niets er uiteindelijk toe doet WAAROM maken we ons dan zo kwaad over hoe de maatschappij in elkaar zit en hoe wij met elkaar en met onszelf leven?
WIE zal dan zich geroepen voelen om de waarden terug te brengen (Nihilisme leidt tot het verdwijnen van alle waarden), en het proces van decadentie ombuigen?
WAT is nog waar(dig)?
Maakt het iets uit WIE of WAT we zijn? Is het interessant om überhaupt te weten of je wel of juist niet bestaat?

“O nihilisme geef mij kracht, er zijn zoveel mensen die ik veracht. Iedereen gaat dood, het hoofd levenloos in de schoot. De nacht slechts brengt de rust, stelt mijn zorgen gerust. Morgen zal ik sterven, mijn familie zal niets erven. De rust die ik zocht dan gevonden, de tijd heelt alle wonden…”

De zin van het zinloze?

Want de conclusie die vele mensen hebben dat “er iets is” zijn slechts een surrogatieve uitvlucht om het leven draaglijk en begrijpelijk te houden. Want zijn of niet zijn doet er niet wezenlijk toe.Dingen zijn slechts. Er is juist niets wezenlijks. En de conclusie dat je dan net zo goed dood kunt zijn gaat niet op omdat dood gaan slechts een zielsverhuizing omvat, en zo zullen we dan blijven volharden in het najagen van onbenullige doelen…slechts verzadiging.Het vullen van de leegte die zich toekomst noemt.

Maar nu blijkt dat het leven nutteloos en een kosmologische grap is, waarom doen we dat dan niet in een zo vredig mogelijke manier?

Vanzo

Comments: Een reactie posten

start