Actieradius

maandag, mei 27, 2002


(mijn vriend) De dood.

De dood omhelst me steeds, vraagt me dan mee te gaan naar gene zijde. Naar de overkant waar het leven nog mooier als hier moet zijn. Paradijselijke woorden.
De dood lacht steeds naar me, kijkt me dan aan met een alleszeggende grijns die lijkt te antwoorden dat ontkennen geen zin meer heeft. Goddelijke kenmerken.
De dood spreekt steeds met me, daagt me uit de verkeerde antwoorden te geven op de verkeerde vragen. Wetende dat ik eens niet anders dan breken zal. Paradijselijke scherven.
De dood belt me steeds, om dan zwijgend zijn aanwezigheid te laten voelen. Met stilte mij probeert te overtuigen om eindelijk een keuze te maken. Goddelijke overredingskracht.
De dood. Steeds hij. In belichaming, woorden en gedachten. Altijd aanwezig als een goede vriend en steeds antwoord ik hem: “Alles op z`n tijd, dus heb geduld”. Menselijke afwijzing.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start