Actieradius

zaterdag, mei 18, 2002


Nooit meer zal ik het moment vergeten. De overweldigende indruk die het maakte op mij, me voor een aantal dagen totaal reddeloos alleen achterlatend.De grond die zich onder mij opende als een gapende wond. Glimlachend naar mij, omdat zij wel mijn zwakke punt had gevonden, daar waar anderen waren blijven steken in steeds half uitgevoerde pogingen. Denkende deze gevonden te hebben. En tot mijn spijt schijn ik te moeten geloven dat niets meer zo`n indruk zal maken op me als dit.

Het plotselinge besef dat je “los” bent gekomen van je ouders. Dat op dat moment eindelijk daadwerkelijk de navelstreng definitief werd doorgeknipt. Het gevoel hebbende je ouders totaal ontgroeit te zijn. Dat ze nooit meer die veilige haven voor je zullen en kunnen zijn. Dat ze niet meer de antwoorden hebben op mijn vragen, mij troosten bij verdriet en waken over me.

Slechts de wetenschap, dat het onherstelbaar is, rest me. Het onwerkelijke gevoel dat ik voortaan alleen op de wereld zal zijn. Wetende dat er een fase in mijn leven werd afgesloten. Dat niets meer zal zijn dan het voorheen was.

Mam, pap ik houd van jullie!

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start