Actieradius

dinsdag, juni 25, 2002

De dood van …

Lang uitgestrekt, uitlopend naar de horizon, liep de snelweg. Begeleid door geasfalteerde dromen. Een moment van vrijheid. De zoete zomer die net begonnen was, lachende op de achtergrond. Ferm hield de hand, macht. Buiten zong de motor.

Niet wetende, dat wat gezongen werd, de melodie der dood was. Ronkend zich aanmeldend. Geduldig toelevend naar het moment. Niet wetende wat er zou zijn gebeurt als de snelweg verdwenen zou zijn. Als de auto niet de bocht was uitgevlogen, zijn vlucht eindigend in de gulzige baarmoeder van de afgrond.

We hebben het niet geweten, maar hebben we wat gevoelt?. Toen een luide schreeuw de lucht brak. Toen de hemel ineenkromp. Toen tekenen van leven verdwenen. Willen weten wat de doel ervan was. Liefde, leven, lijden.

Al jouw dagen, geweest. Samen herbelevend, dat je zo snel van ons moest gaan. Maar ik wil het herinneren zoals het eens was. Dat je nog levend bent. Dat je genoegzaam geniet van het moment, om de grootsheid ervan niet te breken. Ik wil nog herinneren dat je naar me luistert, en dat je naar me lacht.

Gepassioneerd, triestig, einde van een vriendschap op tragische manier. Een geweldige leegte achterlatend, die zich weldra zal laten vullen met herinneringen, verassingen, suggestieve woorden, stilte…

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start