Actieradius

Johnny is er niet meer , ik hoop dat er nog veel mensen op deze site komen .En hem in ere houden zo als ie was William

Francesco Sbano

Niets uit deze publicatie mag gereproduceerd worden zonder toestemming van de schrijver. Toestemming slechts via e-mail. Copyright © 2002 Vanzo. Alle rechten voorbehouden.

De EFFENAAR moet blijven, al is het maar voor de wijven.

mail

woensdag, juni 26, 2002

Een semi-melodramatisch stukje ethiek … en de krokodillentranen die dat met zich meebrengt.

“Nou dokter, meneer de psycholoog, ik zal het U zeggen”. “U weet dat ik wel eens schrijf, maar dokter, ik kan er niet meer tegen”. “Ik verwaarloos mijn kinderen, mijn familie, en niet te vergeten mezelf”. “Ik weet dokter, ik heb de dunne scheidslijn van fantasie en werkelijkheid overschreden”. “Ik heb deze simpelweg niet kunnen bewaren, bewaken”. “Ik heb mijn leven laten vormen naar de macht van het scherm”. “De kracht niet gehad om het dwangmatige uit mijn schrijven te halen”. “Niet de kracht gehad om op tijd afstand te nemen, om het overzicht te behouden, dingen opnieuw te zien, te herzien”. “Dokter ik weet, dat ik nooit mezelf ben geweest, heb willen zijn, heb kunnen zijn”. “De angst voor de schaamte, voor de kwetsbaarheid was te groot om te verwerken”. “En dus is het niet meer dan logisch dat dit me eens moest gaan opbreken”. “Dokter, ook het feit dat al mijn geliefden, in deze wereld waarin ik leef, stoppen doet mij huiveren”. “ Ik raak de draad kwijt”. “Eenzaamheid is niets voor mij”.
“ Maar dokter, het ergste van alles vind ik, dat ik allemaal drogreden heb aangehaald om voor mezelf een excuus te kunnen creëren, zodat ik voor mezelf, de dingen draagbaar heb gemaakt”. “Onvergeeflijk, ik weet”. “Maar dokter, meneer de psycholoog, wat vindt U er nu van?”.

Doodvallen, en nooit meer omkijken in spijt?