Actieradius

maandag, juni 24, 2002

Het nut van in woede gesproken woorden…de waarde van ruzie.

Op een hoger niveau van zijn, het “macro”- niveau, zal ruzie een niet bestaand iets blijken te zijn. Het nutteloze van gesproken woorden is dan een vanzelfsprekendheid. Op dat “macro”- niveau zou ruzie, als het dan al zou bestaan, nooit een begrijpbare gedaante kunnen aannemen. Daar een werkelijk verhelderende, of moet ik zeggen helder?, geest weet dat zwijgen (de taal van de stilte) het enige juiste is. Het enige juiste antwoord.
Maar omdat we nu eenmaal leven in het nu, het “micro”- niveau, en onze geestelijke capaciteiten van dien aard zijn dat het nastreven van hogere doelen, in puriteinse vorm, ontoereikend zijn om deze vast te houden. Als we al purificatie kunnen aanschouwen.
En daarom hebben wij allemaal wel eens te maken met ruzie, in welke vorm dan ook. En hoe jammerlijk deze vaak is, op het afspelende moment, kunnen gesproken woorden in sommige gevallen een haast helende werking op de aanschouwende hebben.
Eindelijk juist die woorden die uitgesproken worden. Het na afloop nadenken over de gezichtspunten die je ten voeten zijn gebracht. Rust verpakt, gebracht, door de wetenschap wat de andere partij werkelijk denkt, want laten boze mensen niet vaak, haast altijd, hun ware gezicht (gedachten) zien?. De mogelijke verzoening die daarna wordt gezocht door beide partijen, die ruimte biedt aan een betere relatie in de toekomst. Het inzien.
Daarom kan ik me haast niet vergissen in de gesproken woorden, dat gesproken woorden, eventuele ruzie`s soms een noodzakelijk iets is, om tot uiteindelijke groei te komen.
Geestelijke en intermenselijke groei. En zeg nu zelf, wie wil dat eigenlijk niet?

Vanzo

Comments: Een reactie posten

start