Actieradius

woensdag, juni 19, 2002

Ivoren toren.

Een oude man, in de laatste jaren van zijn leven, kijkt zwijgzaam vanuit zijn ivoren toren naar beneden. Vanwaar zich voor zijn, door levensmoeheid rood doorlopen, ogen een weldadig uitzicht zijn beslag neemt. Vanwaar hij tevens uitkijkt over een krioelende massa. Die hij aanschouwt, hem doet vervullen met warmte. En misschien juist daarom kan hij tegenwoordig een zucht gemakkelijk onderdrukken. Moet hij glimlachend terug denken aan vroeger, toen hij als een kind zo blij, genoot van afstandelijkheid. Een afstandelijkheid die hij zelfs cultiveerde. Maar tegenwoordig kan dit houvast hem niet meer stabiliseren. Heeft het geen waarde meer. Waarop inzicht hem antwoord, en de oude man in rustige tred, vol zekerheid, zijn ivoren toren verlaat, afdaalt. Alwaar hij zich begeeft onder de massa. Wat hem doet aanvoelen als vreugdevolle verrijking, daar door geestelijke terugschakeling een waar groot geest zich laat onthullen.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start