Actieradius

zondag, juli 14, 2002

Ik bouwde.

Gedrevenheid kent zijn grenzen. Het gedreven bezig zijn bouwt muren. Ze werden mijn fundering. Grond onder de voeten. De stenen tranen die door haar werden gehuild, bij de aanblik van zoveel klein geluk. Daarmee bouwde ik de muren. Met haar harde houten woorden, bouwde ik een stevig dak, ter bescherming voor god en donder. Met haar ijzeren blikken, met liefde geschonken, bouwde ik een tralies om haar glimlach in te bewaren. Voor mij geen glimlachende brug naar de regenboog. Aan haar lippen hing ik mijn eigen zwoelheid op. En aan haar ogen ontleende ik mijn kracht. En ondanks dat ik haar niet meer nodig heb, is ze geworden een deel van me. Een zoet zwetende afdronk. Ik schenk deze terug. Ik laat het begaan. Laat ze gaan.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start