Actieradius

maandag, september 09, 2002

De kus.

Normaal, een tot heel gewoon gevonden vorm, van affectie, van liefde als U wilt. Maar waarom doet deze `vloeistofwisseling` mij altijd, alle behoedzaam gecultiveerde sporen van het in leven zijn, als sneeuw voor de zon verdwijnen ?.
Waarom doet het de smaak breken ?.
De neuzen knakken ?.

Zou het buiten de wetenschap, dat het bij voorbaat ziektegevoelig kan wezen en dit zeker bij een verzwakte weerstand, de gedachten kunnen voedden voor weerstand tegen deze voor mij, ietwat onvrijwillige overgave van dat kleine beetje wat ik ooit kan zijn ?. Ooit wil zijn.

Of is het simpeler te verklaren door toe te geven, dat ik niet kussen kan…


Vanzo


Comments: Een reactie posten

start