Actieradius

donderdag, september 26, 2002

Huist het antwoord in het onvermijdelijke punt waarop de `hubris` – de aanmatigende arrogantie die het onheil tart – plaats maakt voor de `nemesis` – de wrekende gerechtigheid, als men een manier zoekt om een `onpersoon` te omschrijven, zonder te vervallen in gemakkelijke retoriek, laatdunkendheid en zonder enig noodzakelijk respect voor het subject ?.

Hoe dient men een potentiële zelfmoordenaar, die behalve zijn eigen ego geen banden heeft, en in de geprivilegieerde positie verkeert om alleen maar van zichzelf te houden, te (be)noemen ?.

Hoe ziet men de man die zichzelf in staat heeft gesteld, om alles in de weegschaal te leggen om aanwezig zijnde macht te behouden en te vergroten, welk als enige tussen hem en de dood staat ?.

Hoe het dan ook zal zijn. De sociale consensus al dan niet gespekt met/door filosofische en/of ethische kanttekeningen dient men bij voorkeur in zijn veelvoud te verpakken, als een geheim binnenin een raadsel. En een laagje retoriek kan daarin geen kwaad.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start