Actieradius

maandag, september 02, 2002

Ik zie een oude man zichzelf aan zijn baard weemoedig voortslepend, alsof ik daar mezelf zie lopen. Ik kijk naar hem, en voel mezelf bezwarend moe. Vandaag weet ik niet meer, dat wat ik normaliter zeg. Voorzie ik geen vorm.
In plaats daarvan, zie ik een regenboog stralen. Voel ik de natte dampen aan mijn lippen hangen. Herinner ik mezelf, almachtig staand, op de top van een berg. Ontwaar ik dat kind in jou. Het kind in ons allen.

Zeg eens. Hoeveel jaren heb ik nog ?.

Om uiteindelijk dat sprankje liefde binnen in me te mogen voelen groeien. Om me nogmaals te mogen warmen, aan de vullende stralen van de zon, liggend op s`werelds grootste weiden. Samen met jou een beetje hemel. En de eerste angsten die verdwijnen.
Maar puur geluk, slaat immer een slag over. En dus word ik weer wakker zonder jou. En is er weer die dagelijkse blik in mijn ogen. De vorige net gestorven in die andere wereld, samen met haar. En dat is eerlijker dan de werkelijkheid.

Want…hoeveel jaar heb ik nog ?.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start