Actieradius

zondag, september 22, 2002

Kruistocht.

Het meest uitgesproken woord dat mijn lippen de laatste dagen beroerde, en waar ik sinds mijn eerste bewuste herinnering al naar zocht, was rust. Gegoten in verschillende vormen klonk het me soms als innerlijke transformatie, dan weer als verlossende bevrijding of rijpwordende zelfontplooiing in de oren. Samenvattend had het de klank van noodzakelijke berusting. Klanken om mee te kunnen ervaren dat ik niet zo slim ben als het soms lijkt, niet zo mooi als ik soms word gezien. Verpakt in het woord speciaal, beleef ik ook geen juiste richting. Het woord is nu eenmaal niet altijd alleen maar slecht, of alleen maar goed, maar als je ermee jezelf niet hoeft te zijn, wel gemakkelijker. Enkele van de hulpmiddelen in mijn kruistocht naar het allerdiepste peilloze en onmenselijkste niveau. Grensoverschrijdend eigenlijk op zijn minst.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start