Actieradius

zondag, september 01, 2002


Liefste,

Het is zes uur s`morgens, en jij slaapt nog. Terwijl ik deze brief aan het schrijven ben. Deze laatste brief aan jou. Al weet ik nog steeds niet precies wat ik zeggen moet. Het is immers moeilijk uit te leggen, datgene wat ik zelf niet eens begrijp.
Maar ik heb ondertussen mijn spullen gepakt, om zo meteen weg te gaan. Vraag me niet waarheen. Ik heb werkelijk geen idee, maar terug keren kan niet meer. Ik laat je alleen. Nooit meer kom ik terug.
Liefste, mijn handen trillen, mijn ogen worden nat. Als ik denk aan de pijn die ik je geven zal, als je dit leest. Ik weet. Maar geloof me. Het is tijd om te verdwijnen. Mee te gaan naar daar waar de wind me brengen zal. Binnen in me schreeuwt iemand dat het zo beter is.

Ik zal immers nooit meer ontwaken.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start