Actieradius

vrijdag, september 20, 2002

Oprijlaan des levens.

De mist, die tot nu toe mijn gezichtsveld bepaalde, trekt zich nu langzaam terug. Plaatsmakend, zodat seconden uren kunnen worden, en uren weer dagen, en de dagen weer jaren. Als een eenzame reiziger die langs de oprijlaan des levens kalm inhaleert en accepteert de stappen zoals die geplaatst zijn.

Bewust,

maar ook vaak intuïtief het blinde vertrouwend. Al datgene wat geen belang diende. Het belang wat weer geen doel verdiende. Met ferme tred en zonder angst, met aan mijn zijde de wetenschap dat tijd mijn grootste vriend zou blijken te zijn. Deze vriend die als eenzame reiziger langs de oprijlaan des levens nu naar me lacht.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start