Actieradius

maandag, oktober 14, 2002



Eindhoven.

Een ziel heeft de stad niet meer, die is in de industriële jaren rücksichtslos omgerolen voor welvaartsschip de technologie. Het hart klopt niet meer, dat is nu slechts in flarden en onlogisch ritme te horen in steden in den vreemde. Uitstraling heeft Eindhoven nooit gehad, maar dat werd ook nooit gemist.
Het maakt juist de stad tot wat het is, mijn stad. Grauw en grijs. Een stad onprettig in aanblik. Met straten die weigeren te leven. Een stad die voor de buitenstaander onbegrepen blijft. Met onzichtbare taal gesproken. Een stad welk nooit in de armen zal worden genomen. Eeuwig dorp in een stad.
Maar ook een stad die met een juiste kijk, en met de juiste bril mistroostigheid niet verstikkend kan doen laten aanvoelen. Het zelfs kan doen lijken als een raar soort warmte, die het best te begrijpen is als een ongeneeslijke ziekte. Je gaat er vanzelf van houden. Dat is onvermijdbaar.
En zo is mijn Eindhoven, of je nu woont in woensel, strijp, stratum, gestel of een andere wijk, een stad waar je niet zou willen wonen. Maar wonende in een andere stad zou je wensen dat je in Eindhoven was.

Flex de gekste.


Vanzo


Comments: Een reactie posten

start