Actieradius

woensdag, oktober 02, 2002

Mond van de duivel

Achter de snelweg lag uit het zicht van de massa, een pad van los zand. Ongeordend en begroeid met de meest vreemde soorten struikgewas, die debet waren aan de toch onwelkome aanblik die het geheel uitademde. Waarin donkerheid haar klauwen stevig naar dit stukje land had laten grissen. Dit ondanks een zon wat gemakkelijk haar zichtbaarheid straalde, en een temperatuur dat vrolijk mee huppelde op het naïeve af.
Met een niet uit blijvende, plotseling en abrupt einde, toen daar verscheen een massieve muur van stenen ontzag. De duizenden blokken pracht, kloosterachtig grandeur, met zichtbaar geduld en passie gebouwd om een poging te wagen perfectie te vangen. Ontzagwekkend de velen ramen, waarachter geen licht meer mocht schijnen. Verbazingwekkend het ontbreken van een opening, een deur, de mond van de duivel.
Een goede ziel rest in dit geval niets anders, dan te vluchtten in blinde angst, ook al is waardering een meer dan logische oplossing op het eerste gezicht. Maar de spaanse onderwereld laat zich niet paaien met een zacht gebaar, en slechts de dampende benzinegeur van wederom een aangekondigde dood, stilt dit razend stier. Vlucht. Vlucht weer de snelweg op.

Vanzo


Comments: Een reactie posten

start